Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje stroju :
strój klasyczny (auvergnat), czyli strój C-G
oraz strój Bourbonnais, czyli strój D-G
Struny melodyczne:
g1, c1 (przy lirach sopranowych), polecane są struny skrzypcowe
g(małe) i c (małe) przy altowych i większych, polecane są struny altówkowe
Trampet: na wysokości strun melodycznych. Jeżeli jest jeden trampet to zwykle jest to g1(liry sopranowe) i g(małe dla lir większych).
Burdony: C, G (wielkie), najepiej użyć strun wiolonczelowych lub gitarowych.
Strój Bourbonnais to strój D- G, pozwalający na grę w tonacji D-dur i d-moll oraz G-dur i g-moll. W tym stroju, struny melodyczne są nastrojone w oktawie: d1 i d2, a struna trampetowa dubluje d2. Struny burdonowe to altowa g lub a, tenorowa d i basowa D lub G.
Stosuje się też inne strojenie. Można zmienić wysokość wszystkich strun, przesuwając w tym samym układzie (jak strój klasyczny czy Bourbonnais) w górę, bądź w dół, istnieje też opcja zmiany tylko wysokości strun burdonowych. Jest to istotna sprawa związana z długością strun.
Inne rodzaje stroju
Węgierska lira jest w stroju A ze strunami melodycznymi strojonymi na e1 i pozostałymi strunami A. W innych krajach, np. w Europie Wschodniej znany był strój E. W dawnych instrumentach można był spotkać strojenie strun melodycznych w tercji, kwarcie i kwincie.
Nazwy strun :
Ważnym ośrodkiem rozwoju liry była Francja, struny określa się też nazwami francuskimi: melodyczne to chanterelles , burdonowe to: altowa – mouche , tenorowa – petit bourdon i basowa – gros bourdon .
[Mouche to w zasadzie cienki burdon, może mieć wysokość struny melodycznej].
Wskazówki :
Jeżeli chcemy uzyskać glissando z klawisza to należy założyć wyższą o ton lub mniej strunę. Np. g 1 uzyskujemy opuszczając z a1 (skrzypcowego). Dzięki temu struna nie będzie bardzo mocno napięta, dźwięk będzie przyjemniejszy, a glissando wykonalne z łatwością.